چت روم ها فضایی برای ارتباط مجازی هستند

دنیای مجازی چت در عصر حاضر به عنوان ابزاری قدرتمند برای برقراری ارتباط با دیگران بسیار مورد توجه قرار گرفته است، به طوری که جوانان ایرانی به خوبی می دانند که برای برقراری ارتباط فرامرزی از طریق اینترنت به دنیایی می رسند که فاصله ها معنای خود را دارد. از دست دادن برخی آن را «تالار گفت‌وگو» می‌نامند و بیشتر مردم این محیط را به‌عنوان «اتاق چت» می‌شناسند. یکی از نکات مهمی که افراد را به چت روم ها می کشاند، نیاز افراد به دوستی و ارتباط اجتماعی به هر شکل و عنوانی است که اینترنت بتواند پاسخگوی این نیاز باشد. اینترنت به فرد کمک می کند که شناخته نشود. این بدان معناست که فرد می تواند هر کاری را بدون افشای هویت خود انجام دهد، بنابراین آزادی زیادی را بدون مسئولیت تجربه می کند. چتروها تکنیک ها و امکاناتی را در اختیار افراد قرار می دهند که به آنها امکان می دهد تصویری مطلوب و قابل قبول از خود ارائه دهند بدون اینکه حقیقت یا دروغ را بدانند. حتی ممکن است افراد جنسیت، طبقه اجتماعی، تحصیلات، محل سکونت، شغل، درآمد و سایر خصوصیات خود را نادرست معرفی کنند و خود را بی عیب و نقص نشان دهند. متأسفانه بیشتر افرادی که در چت روم ها پرسه می زنند به دنبال ارتباط با جنس مخالف هستند و شدت غریزه جنسی در دوران نوجوانی و جوانی باعث شده است که فرد ارتباطی هرچند ناقص را از این طریق تجربه کند. متأسفانه نتوانسته ایم فرهنگ خود را به خوبی به نوجوانان و جوانان معرفی کنیم و آن را متناسب با نیازها و علایق جوانان معرفی کنیم، از سوی دیگر عواملی مانند: فشارهای اقتصادی، مشکلات خانوادگی، بیکاری، کمبود برنامه مناسب برای پرکردن اوقات فراغت فقدان تفریحات سالم، عدم امکان ازدواج و فشار گروه همسالان می تواند بر تمایل نوجوانان به آنلاین شدن و ورود به چت روم تأثیر بگذارد. به دلیل دسترسی آسان به اینترنت و عدم شناخت فرد و کتمان هویت واقعی وی، تنوع در ارتباطات، عدم نیاز به سرمایه گذاری و عدم ریسک در این زمینه، گرایش به اینترنت و اتاق های گفتگو بیش از پیش در بین نوجوانان و جوانان مشاهده می شود. مردم.

معایب: اتاق های گفتگو دنیایی است که در آن افراد می توانند هویت خود را پنهان کنند و در نتیجه کنترل اخلاقی و اجتماعی در دنیای چت از بین می رود. از آنجایی که هویت افراد در این گفتگو پنهان است، روابط ایجاد شده می تواند منجر به سوء تفاهم و در نتیجه آسیب های عاطفی شود. این روابط ممکن است به دنیای واقعی نیز کشیده شود و عوارض جانبی داشته باشد. ازدواج‌های اینترنتی ناموفق، بهره‌کشی جنسی، ورود به شبکه شرکت‌های هرمی و خروج از کشور، سایت‌های مستهجن و غیراخلاقی است که در کمین کسانی است که بدون اطلاع وارد آن می‌شوند. اتاق های گفتگو اولین جایی است که یک جوان احساس آزادی می کند و معمولاً توسط خانواده مورد آزار و اذیت یا سرزنش قرار نمی گیرد. به عبارت دیگر این آزادی باعث سوء استفاده در بین جوانان می شود. صرف زمان زیاد در اتاق های گفتگو علاوه بر هدر دادن پول و سرمایه، باعث کوتاهی کاربران در انجام تکالیف و افت تحصیلی می شود. یکی از اشکالات اصلی چت بی نظمی آن است، به این معنی که هر کسی از هر کجا با هر اطلاعاتی می تواند به آن اضافه کند. یکی دیگر از نقاط ضعف اتاق های گفتگو، ورود افراد ناشناس به آن است و کسانی که کمتر از چت روم ها و کمتر از دیگران از اینترنت استفاده می کنند، تماس فیزیکی بهتری با خانواده و دوستان دارند. استفاده از چت روم ها نیز مشکلات خانوادگی زیادی ایجاد می کند که این استفاده بیش از حد از اینترنت باعث می شود فرد نتواند با خانواده خود ارتباط برقرار کند و روابط خانوادگی و زندگی زناشویی را مختل کند.

مزایا: چت از آنجایی که امکان ارتباط نوشتاری و غیر حضوری را فراهم می کند، به جوانان کمک می کند تا احساسات خود را راحت تر بیان کنند. آنها از انجام آن می ترسند، آن را فراهم می کنند و خطر خجالت کمتری دارند. ارتباطات اینترنتی در محیط‌های چت، ضمن تقویت روابط مستقل از زمان و مکان، به وسیله‌ای برای جستجو و ارضای کنجکاوی‌های جوانان نیز تبدیل شده است. کاهش هزینه های ارتباطی به ویژه برای افرادی که با خارج از کشور در ارتباط هستند.

در هر صورت نمی توان منکر جذابیت های ارتباط از طریق چت شد، اما نباید فراموش کرد که فضای مجازی فضایی است که در عین تهدید و محدودیت می تواند فرصت ها و قابلیت های بسیاری را نیز به همراه داشته باشد. سیاست گذاران باید اولاً نیازهای جوانان را به خوبی شناسایی کنند و ثانیاً این فضا را به درستی مدیریت کنند و به سمت تولید محتوای مناسب و سالم در قالب های جذاب بروند. تا زمانی که اقدامات عملی فرهنگی صورت نگیرد و برنامه ریزی مشخصی برای اوقات فراغت جوانان صورت نگیرد، نباید انتظار داشت که جوانان از تهدیدات ناشی از استفاده از فناوری های جدید مصون باشند. در نتیجه سه امر ضروری در این بین وجود دارد: شناخت نیازهای جوانان، اطلاع رسانی به آنها و برنامه ریزی و برنامه ریزی مناسب برای اوقات فراغت آنها.